کلوتها تپه‌های موازی حاصل از فرسایش رسوبات نرم و سخت نشده‌ی باقیمانده از دریاها و دریاچه‌های درون قاره‌ای هستند. این پدیده بر اثر فرآیندهای فرسایشی شامل آب جاری و باد ایجاد می‌شود و اغلب در مناطق خشکی که بارش سالانه کمتر از 50 میلیمتر در سال است یافت می‌شود. واژه‌ی یاردانگ که ریشه‌ای ترکمن دارد در ژئومورفولوژی معادل کلوت است. یاردانگها در بسیاری از نقاط دنیا وجود دارند و در بیشتر این مناطق بارش سالانه بسیار ناچیز است مثلا در یاردانگ پیسکو در کشور پرو میزان بارش سالانه‌ی آن صفر است و یا یاردانگ چانارال در کشور شیلی حداکثر بارش سالانه‌ی آن 10 میلیمتر است.
در ایران بسیاری از افراد بیابان لوت را با کلوتهای آن می‌شناسند و طبق آمار بین المللی وسیعترین یاردانگهای دنیا در این منطقه قرار دارند. بر اساس آمار ارائه شده توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت در سال 2011 در قالب گزارشی با عنوان چشم اندازهای بیابانی، ثروت جهانی سامانه‌ی یاردانگهای بیابان لوت بزرگترین یاردانگ جهان محسوب می شود.
منبع: کتاب تنوع زمین‌شناختی ایران – سید امیر توکلی صبور
گردآوردنده: سمیه احمدی – کارشناس فنی گروه معدنی و بازرگانی زرمش
