زندگینامه:
اشتوکلین 27 سال عمر مفید خود را برای شناخت پدیده های زمین شناسی ناشناخته این سرزمین صرف کرد و اندوخته های ارزشمند علمی خود را طی ده ها کتاب و مقاله به یادگار گذاشت. ایشان آموزگاری بود که راه و روش تحقیق را به نسل جوان کشورمان آموخت. اکنون کمتر پژوهشی در مورد مسائل زمین شناسی ایران می توان یافت که به یافته های او استناد نکنند. اشتوکلین در دور افتاده ترین بخش از کشورمان به تحقیق پرداخت و یافته های خود را به صورت اسناد ارزنده ای به یادگار گذاشت. ایشان زندگینامه خود را که بخش عمده آن مروری بر خاطرات ارزشمندش در ایران بود، در واپسین روزهای حیات خود به زبان آلمانی تدوین و اجازه نشر آن را به زبان فارسی به سازمان زمین شناسی واگذار کرد که متاسفانه همزمان با تدوین این مجموعه چشم از جهان فروبست. بنابراین برخود لازم دانستیم تا قبل از انتشار این مجموعه، خلاصه ای از زندگینامه وی را برای دوستداران این علم بازگو کنیم.
اشتوکلین سال 1921میلادی در شهر (ARMRISWIL) سوئیس قدم به جهان هستی گذاشت. مادر او اهل (SERBIAN) و پدرش سوئیسی بود. او در سال 1949 میلادی موفق به کسب دکترای زمین شناسی از انستیتو مرکزی – تکنولوژی زوریخ شد و تجربه کاری خود را در یک پروژه هیدروالکتریک در بخش جنوبی آلپ در سوئیس آغاز کرد. وی سال 1950 همزمان با ملی شدن صنعت نفت ایران، با گروهی از زمین شناسان کشور بی طرف سوئیس به کشورمان اعزام شد. این گروه در قالب شرکت تازه تاسیس شده شرکت ملی نفت ایران، هسته مرکزی اکتشافات را سامان داد و اکتشافات نفت را در سراسر کشور آغاز کرد و همزمان به آموزش نیروی انسانی جوان در صنعت نفت همت گماشت. در این میان اشتوکلین سهم بسزائی در مطالعات زمین شناسی در مناطق البرز – کهرود – زاگرس و کوههای شرق ایران، طبس، مکران داشت. بعلاوه در مطالعات سیستماتیک زمین شناسی در بخش ساحلی جنوب دریای خزر و بررسی های حوضه نفتی قم (که منجر به کشف ذخایر گاز در این میدان) نفتی شد، مشارکت فعال داشت. اشتوکلین زمانی فعالیت خود را در شرکت ملی نفت ایران آغاز کرد که بخش وسیعی از ایران مرکزی و بلوچستان فاد اطلاعات اولیه زمین شناسی بود، با وجود مشکلات معیشتی منطقه و نبود راه های ارتباطی مناسب، به تدوین و تهیه نقشه های مقدماتی این منطقه در طی سفرهای مکرر همت گماشت و به دلیل اینکه در آن زمان سازمان زمین شناسی ایران هنوز تاسیس نشده بود، علاوه بر اکتشافات نفتی، اکتشافات معدنی و مطالعات ژئوتکنیک پاره ای از پروژه های عمرانی در نقاط مختلف کشور در قالب برنامه های شرکت ملی نفت ایران انجام می گرفت.
سال 1341 برابر با 1960 میلادی سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور فعالیت خود را تحت پروژه مشترکه UNDPL سازمان ملل و دولت ایران آغاز کرد و اشتوکلین نیز به عنوان سرزمین شناس این پروژه مشترک از طرف UNDP منصوب و مسئولیت خطیری را در جهت هدف اصلی پروژه در برنامه ریزی تهیه و تدوین نقشه های زمین شناسی سراسری کشور و تربیت نیروی جوان ایرانی را به عهده گرفت. اشتوکلین با کاردانی مدیریت وقت سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور – زنده یاد مهندس نصرالله خادم – و تلاش پرثمر زمین شناسان جوان ایرانی، نسبت به ایجاد و تجهیز آزمایشگاه و بخشهای فسیل شناسیف سنگ شناسی، ژئوتکنیک و کارتوگرافی، بر اساس استاندارد سازمان های زمین شناسی کشورهای پیشرفته دنیا اقدام نمودند و در کوتاه زمانی توانستند عقب ماندگی های موجود را جبران و موقعیت ممتازی در منطقه کسب کنند. اشتوکلین در طول 13 سال اشتغال در سازمان زمین شناسی نیروهای جوان و کارآمدی تربیت کرد، بطوریکه پس از ترک سازمان، وارثان ایرانی او نیز اهداف اشتوکلین را تداوم بخشیدند. وی علاوه بر وظایف اصلی خود با مشارکت همکاران ایرانی در پروژه های بین اللملی ژئودینامیک – کمیسیون بین اللملی چینه نگاری، کمیته بین اللملی تهیه نقشه های زمین شناسی جهان، تدوین فرهنگ چینه شناسی ایران، تهیه نقشه تکتونیک منطقه ای مشارکت داشت، مقام ارزنده ای را کسب کرد.
اشتوکلین عاشقانه به طبیعت و زمین شناسی ایران دلبسته بود به طوری که با کار در مناطق دور افتاده و محروم کشور که فاقد راه های ارتباطی و امکانات رفاهی بود، لذت بیشتری می برده و بر این باور بود که از این مناطق یافته های جدیدی را می توان ارائه نمود. وی این فرهنگ کاری را به دستیاران جوان ایرانی خود نیز آموزش می داد.در سال 1975 سازمان ملل به این نتیجه رسید که اشتوکلین به اهداف خود در ایران نائل شده و باید از تجربیات سودمند وی در بخش دیگر جهان استفاده شود. او منطقه محروم نپال در هیمالیا را انتخاب کرد و مدت 2 سال با بهره گیری از عکس های هوایی و بازدیدهای صحرایی، نقشه زمین شناسی منطقه را جهت پایه ای برای نمونه برداریهای ژئوشیمیایی به نظور اکتشافات معدنی تدوین و این نقشه را نیز در سازمان نوپای انرژی اتمی ایران در اکتشافات مواد رادیواکتیو از طرف سازمان ملل منصوب شد. ایشان بر پایه اندوخته ارزشمند خود، بخش زمین شناسی را در سازمان انرژی اتمی ایران پایه گذاری کرد و وظایف اصلی این بخش را در جهت کلی شناخت سازندها و سنگهای امید بخش محتوی مواد رادیواکتیو ترسیم نمود.
بر این اساس وی پیگیری های صحرایی با اعمال روش های سیستماتیک اکتشافی، ژئوشیمیایی را از سوی سازمان انرژی اتمی ایران آغاز و در این مدت گروههای اکتشافی صحرایی مختلف را به شمال و شرق ایران اعزام کرد. سال 1357 اشتوکلین پس از سی سال فعالیت حرفه ای به زادگاه خود در سوییس برگشت و از طریق بانک جهانی به خدمات مشاوره ای در خصوص امور اکتشاف نفت در کشورهای افریقایی نظیر گینه – مراکش- یمن – ماداگاسکار و همچنین آسیای مرکزی و سیبری پرداخت. در این مدت چکیده 30 سال تجربه خود را نیز در قالب ویژگیهای کمربند تکتونیکی تیتس در بخش خاورمیانه – هیمالیا به نگارش درآورد. اشتوکلین به زبان های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، روسی تسلط داشت و زبان فارسی را نیز به خوبی تکلم می کرد. وی در اردیبهشت ماه 1387 ( 30 آوریل 2008) چشم از جهان فرو بست.
